- Nederland.TVJongeren.TVNederland.TVSpelletjes.TV
- Amusement.TVKennis.TVNieuws.TVSporten.TV
- Beurs.TVKinderen.TVOndernemen.TVTalentenjacht.TV
- Cultuur.TVKook.TVOnrecht.TVVaartuig.TV
- Formule1.TVLachen.TVOranje.TVVerkiezing.TV
- Gamen.TVMensen.TVPolitiek.TVVoertuig.TV
- Geloof.TVMode.TVReis.TVVoetbal.TV
- Gezondheid.TVMuziek.TVSerie.TVWeer.TV
- Informatief.TVNatuur.TVSpeelfilm.TVWoon.TV
Hier zijn de Van Rossems - Alle afleveringen
In april 2022 bezochten de Van Rossems Zierikzee. Door het overlijden van Sis bleek dit de laatste keer dat de Van Rossems samen op stap gingen. Zierikzee mag dan niet groot zijn, de Zeeuwse stad heeft een imposant aantal monumentale plekken en gebouwen. En een rijke geschiedenis bovendien, waarin het water een grote rol speelt. De Van Rossems belichten die geschiedenis terwijl ze Zierikzee op hun eigen wijze verkennen. Ze bezoeken onder meer het Stadhuismuseum, nemen de gezichtsbepalende Dikke Toren onder de loep en kunnen uiteraard ook niet om de Zeelandbrug heen. In het nabijgelegen Ouwerkerk brengen ze een bezoek aan het Watersnoodmuseum.
Lelystad is de stad van de toekomst, maar nog niet iedereen ziet dat. De Van Rossems wel. De inpoldering, het levenswerk van ir. Lely, loopt als een rode draad door het verhaal van Lelystad. Die inpoldering schonk de stad vele archeologische vondsten. In het museum Batavialand belicht Sis zo'n vondst, een vijftiende-eeuwse leprozenklepper. Waar diende dit voor en hoe kwam het in de Zuiderzee terecht? Vincent vraagt aandacht voor een gebouw dat op een bescheiden manier bijzonder staat te wezen. Lelystad heeft ruimte en natuur. De stad heeft de 'historische pech', zoals Maarten het noemt, van zich afgeschud en kan met vertrouwen vooruitkijken.
Deventer geldt als dé boekenstad en dus verheugen de Van Rossems zich bij voorbaat op hun bezoek. Als ze ook nog eens met een poster welkom worden geheten, kan niets ze meer van hun stuk brengen. Maar waarom is Deventer eigenlijk een boekenstad? Maarten legt het uit. Daarbij passeren illustere namen de revue, zoals Geert Grote, Thomas à Kempis en niet te vergeten Donald Duck. Vincent wil laten zien waarom het soms goed is om je als burger te verzetten tegen sloopplannen en daarvoor neemt hij zijn broer en zus mee naar een prachtig gerestaureerde, middeleeuwse wijk. En Sis heeft zich verdiept in de psyche van meestervervalser Han van Meegeren.
Heerlen was tot ver in de vorige eeuw een welvarende stad. De mijnindustrie zorgde voor werk, saamhorigheid en een indrukwekkend aantal winkels en warenhuizen. Na het sluiten van de mijnen trad het verval in. Het verdriet daarover is er nog steeds, maar inmiddels heeft Heerlen zich herpakt. De Van Rossems maken een reis in de tijd. Sis leidt haar broers rond in het blootgelegde Romeinse badhuis. In het Nederlands Mijnmuseum raakt Maarten begeesterd door het leven van de 'koempels'. Vincent haalt zijn hart op aan een pronkstuk van het 'nieuwe bouwen': het Glaspaleis. Aan het eind van de reis heeft Heerlen de harten van de Van Rossems gewonnen.
Volgens Claude Monet was er in Zaandam genoeg te schilderen voor een heel leven. Is dat nog altijd zo? De Van Rossems gaan op pad in de stad die Monet in 1871 betoverde. De Zaan, de molens, de houten huizen waaronder het beroemde Czaar Peterhuisje: ze zijn er nog steeds. Maar veranderd is er ook veel en niet altijd ten goede. Zo valt er gerust wel wat te mopperen over het in karakteristiek hout opgetrokken stadshart. Zaandam is ook de stad van de monumentale Verkadefabriek en daar zijn de Van Rossems eigenlijk voor gekomen. En als ze de originele aquarellen van de Verkade-albums in handen krijgen, kan hun bezoek helemaal niet meer stuk.
Gorinchem is een vestingstad waar het verleden voelbaar is. De stad is trots op zijn helden. 'De Nederlandse Leonardo da Vinci' werd hier geboren. Een andere zoon van Gorinchem schopte het tot nationale held van Korea. Ook de dichter Ida Gerhardt, door de Van Rossems zeer bewonderd, kwam uit Gorinchem. Sis leest een gedicht van haar voor. Houden de mannen het droog? Maarten vertelt over een omstreden burgemeester. Vincent belicht een eigenzinnig monument. Het bezoek wordt afgesloten bij een belangrijk stukje vaderlandse geschiedenis, het poortje van Hugo de Groot, maar hier moet Maarten de gemeente Gorinchem toch echt even streng toespreken.
De Van Rossems varen Kampen binnen in een kogge. Dit schip speelde een grote rol bij de bloei van Kampen in de late middeleeuwen. Een passende entree in een stad die graag meer toeristen zou trekken. De Van Rossems vinden dat maar niks. Toerisme heeft al te veel mooie steden verpest. Ze bezoeken de laatste sigarenfabriek en het ziekenhuis, waar de grote Willem Kolff de kunstnier uitvond. Vincent belicht de restauratie van het stadhuis en het oudste huis van Kampen. De rol daarbij van architect Pierre Cuypers roept gemengde gevoelens op. En wie denkt dat Kampen nog altijd diep religieus is, wordt door Maarten vakkundig uit de droom geholpen.
Het verhaal van Mariken van Nimwegen kan zo naar Hollywood, menen de Van Rossems. Het standbeeld van Nijmegens beroemdste dochter mag natuurlijk niet ontbreken in deze aflevering. En zo zijn in Nijmegen meer verhalen te halen, bijvoorbeeld bij Museum Het Valkhof en bij de Waalbrug. De rijke geschiedenis van Nijmegen zou volgens Maarten trouwens heel goed aan de hand van bruggen beschreven kunnen worden. Daarbij kunnen de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog overigens niet onbesproken blijven. Vincent neemt ons mee naar een nieuwbouwwijk die dankzij een Cruijffiaanse wet heel goed gelukt is. En naar het bijzondere Huis Wylerberg in Berg en Dal.
Leeuwarden wordt alleen door Maarten en Vincent aangedaan, want de gezondheid van Sis liet een bezoek aan de Friese hoofdstad tijdens de opnameperiode niet toe. De broers Van Rossem bezoeken beeldbepalende torens van de stad, zoals de historische en scheve Oldehove en de moderne Achmeatoren, en vertellen de oude en nieuwe verhalen die daarbij horen. Er worden bijzondere gebouwencomplexen aangedaan, zoals de Blokhuispoort en het Provinciehuis. De stad heeft beroemdheden voortgebracht als de revolutionair Pieter Jelles Troelstra en de exotische danseres Mata Hari; ook zij krijgen een verbaal monumentje van de broers. Eigenlijk gaat maar één ding in Leeuwarden ze een beetje tegenstaan: de Friese taal die uiteraard overal te zien en te horen is.
Antwerpen heeft veel moois te bieden, maar de Van Rossems betreuren het wel dat dat al algemeen bekend is. Het massatoerisme heeft bijna Amsterdamse proporties aangenomen en dat maakt een bezoek bepaald minder aangenaam. Maar het drietal trotseert de menigte in de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal, het Rubenshuis en het Centraal Station en bezoekt daarnaast de minder drukbezochte plekken. Het boekdrukkunstmuseum Museum Plantin-Moretus, het woonhuis van de architect Winders of het Museum Fritz Mayer van den Bergh zijn nog pareltjes, waarvan in alle rust te genieten valt.
Bergen op Zoom is van oudsher een kruispunt van Holland, Zeeland en België en was ooit een heel belangrijke handels- en vestingstad. De Van Rossems zien daar nog de sporen van, zoals de spectaculair gerestaureerde vestingwerken en het rijke Markiezenhof. In dat vijftiende-eeuwse stadspaleis maken ze onder meer kennis met 'Jan met de lippen', een enorme schouw en een prachtige maquette van de stad. Het kermismuseum op zolder roept nostalgische gevoelens bij de broers op. Vincent kan ook de moderne stadsplanning van Bergen op Zoom wel waarderen; met name van de Bergse Plaat is hij onder de indruk.
In Gouda kunnen de Van Rossems niet anders dan zich bezighouden met een actueel probleem: bodemdaling. Hier is goed te zien hoe gebouwen langzaam wegzakken in de slappe bodem. Maarten verklaart dat verschijnsel en Vincent legt uit hoe groot dat probleem is in een oude stad als Gouda, waar de oude gebouwen verschillende soorten fundering hebben. Natuurlijk staan ze ook stil bij de schoonheid van enkele van die oude panden. Zo geeft Sis een toelichting op de Waag en vertelt Vincent het verhaal van het karakteristieke stadhuis. In de Sint-Janskerk bewonderen de Van Rossems de wereldberoemde gebrandschilderde ramen, waarvan de originele tekeningen nog in Museum Gouda te zien zijn.
De Van Rossems weten dat Luik, dertig kilometer onder Maastricht, nog niet zo lang geleden een arme en vervuilde industriestad was, die dat verleden inmiddels heeft afgeschud. Dat klopt ook. Overal in de stad zijn en worden architectonische hoogstandjes gebouwd, die de stad een nieuwe status en een modern aanzien moeten geven, met als spectaculair hoogtepunt het futuristische station. Maar de Van Rossems beginnen hun verkenning van Luik onder de grond. Daar liggen de fundamenten en de oorsprong van de bloei van de stad. Alleen hebben zowel Sis als Vincent last van claustrofobie. Het interessante verhaal van Maarten ontgaat ze, want ze willen zo snel mogelijk weg uit de duistere en bedompte kelder. Gelukkig is er in de open lucht ook erg veel te zien, hoewel ook iets waar de Van Rossems zich hevig aan ergeren: overal auto's.
Breda is de aangewezen stad voor Maarten om uit te leggen waarom ons koningshuis 'Van Oranje' is en waarom koning Willem Alexander 'Van Nassau' als één van zijn achternamen draagt. De familie Nassau woonde honderdvijftig jaar lang op het Kasteel van Breda, waar nu de Koninklijke Militaire Academie is gevestigd. Het kasteel is niet vrij toegankelijk voor het publiek, maar voor de Van Rossems gaat de poort wel open, want Vincent wil er een verhaal vertellen over de architectuur van het gebouw en Maarten wil het ook nog over de daar gesloten Vrede van Breda hebben. Met Sis bezoeken ze de Grote Kerk met het indrukwekkende praalgraf, waar onder anderen de eerste vrouw van Willem van Oranje, Anna van Buren, is bijgezet. Als Breda destijds niet in Spaanse handen en dus katholiek was gebleven, was Breda de laatste rustplaats geweest van alle Oranjes. Volgens sommigen was Breda dan zelfs de hoofdstad van Nederland geworden. Wat vinden Maarten, Sis en Vincent van die gedachte?
Maarten grijpt het bezoek aan Düsseldorf vooral aan om een pleidooi te houden voor meer belangstelling en waardering voor het moderne Duitsland, onze belangrijkste handelspartner en de steunpilaar van heel Europa. Ook op cultureel gebied heeft de stad veel te bieden, constateren Sis en Vincent. Van oudsher is het een centrum van schilderkunst, maar ook de fotografie kwam er tot grote bloei. Natuurlijk blijft het duistere verleden van Düsseldorf niet onbelicht. Zo bezoeken de Van Rossems een park dat als propagandatoneel door de nazi's werd aangelegd. En waar, tot verbazing van de Van Rossems, nog twee enorme beelden zijn blijven staan die zonder meer een fascistoïde indruk maken. Vincent zoekt naar resten van typisch Duitse architectuur van vóór de Tweede Wereldoorlog en constateert tot zijn blijde verrassing dat zijn broer en zus daar net zo van onder de indruk zijn als hijzelf.
Leuven, studentenstad en bierhoofdstad van België, is vooral de stad waar de Belgische taalstrijd is uitgevochten. Om daarover te vertellen brengen Maarten, Sis en Vincent een bezoek aan de Abdij van Park, de Katholieke Universiteit en het Stadhuis. Ze gaan ook langs bij de bekendste Leuvenaar, Fonske. In het Groot Begijnhof wanen ze zich in de middeleeuwen: een oase van rust.
Universiteitsstad Franeker heeft geen universiteit, maar toch valt er veel te leren, bijvoorbeeld wat een xylotheek is en een stins. Ook proberen de Van Rossems de regels van het kaatsspel te doorgronden. Het meest onder de indruk zijn ze echter van wolkammer Eise Eisinga, die ons hele zonnestelsel in zijn huis nabouwde.
Münster, net over de grens bij Enschede, was eeuwenlang het toneel van wreedheden én diplomatie, van oorlog én vrede. En ook nu is het hommeles: tussen Sis en Maarten. Vincent laat zien hoe oude en moderne architectuur kunnen samengaan. Voor Maarten is dit vooral de stad van de Vrede van Münster (1648). Sis legt aan de hand van schilderijen uit hoe die vrede tot stand kwam. En dan zijn er nog de stille getuigen van de gewelddadige wederdopers, onder wie ene Jantje van Leiden.
Brussel wordt wel de hoofdstad van Europa genoemd, maar heeft het ook de allure die bij een hoofdstad past? Vroeger ongetwijfeld wel, maar wat is daar nu nog van over? De drie Van Rossems gaan op onderzoek uit en ontdekken dat het er misschien helemaal niet toe doet of Brussel echt een hoofdstad is. Met of zonder dat predicaat heeft Brussel op allerlei gebied veel moois te bieden. Zolang Manneken Pis maar wordt gemeden.
Ooit was Enkhuizen een wereldstad, met handelscontacten over de hele aardbol, zeer lucratieve visserij en met een bloeiend cultureel leven. Dat was vierhonderd jaar geleden en sindsdien is de stad langzaam in verval geraakt. Nu is Enkhuizen weer op de weg terug, mede dankzij dat verleden. De Van Rossems laten zien wat de Gouden Eeuw in het huidige Enkhuizen aan sporen heeft nagelaten. En hoe de teloorgang ook nog steeds zichtbaar is.
Essen is één groot monument van industrieel erfgoed. De familie Krupp bouwde er een imperium van staal- en wapenindustrie dat zijn sporen prominent heeft nagelaten. Voor de arbeiders bouwden de Krupps speciale woonwijken, waarvan Vincent Margarethenhöhe laat zien. Sis is van plan werk van Edvard Munch te bekijken in het Folkwangmuseum, maar ze gaan gedrieën eerst naar Villa Hügel.
De Van Rossems bezoeken het Dordrechts Museum, het Hof van Dordrecht, de Stadspoort en de Wijnstraat. Onverhoeds doen zich ongelukjes voor als Maarten een speeltoestel uitprobeert en Vincent een rondleiding geeft in theater De Kunstmin, waar tegelijkertijd onthuld wordt hoe Sis' balletcarrière is verlopen. Maarten legt uit hoe je aan standbeelden kunt zien welke helden echt gedeugd hebben.
Naarden is de kleinste stad die de Van Rossems bezoeken. Maarten wilde die per se aan Sis en Vincent laten zien omdat het een van de bestbewaarde vestingsteden van Europa is, die bepalend is geweest voor de loop van onze geschiedenis. Een vesting is de stad nog steeds, niet meer om de vijand op afstand te houden, maar om de beter gesitueerden lekker bij elkaar te huisvesten. Naarden is altijd de stad van een 'warm onthaal' geweest. Na een grondige historische uitleg van Maarten over de vroegere werking van een vestingstad, neemt Vincent zijn broer en zus mee naar een buitenwijk waar houten huizen staan die vroeger in tijd van oorlog werden afgebrand om vanuit de vesting een vrij schootsveld te hebben. Maar er werd niet geschoten en de huizen worden nog gewoon bewoond. In het Arsenaal zien de Van Rossems de 'upper class' van Nederland in het wild en daar worden ze niet bijzonder vrolijk van. Het wordt wel een nostalgisch feest als ze er een tafelvoetbalspel van drieduizend euro zien staan. Als kind speelden ze veel tafelvoetbal, maar dan met een meer alledaagse versie van het spel. Sis gaat de heren tenslotte voor naar de Sint Vituskerk om de plafondschilderingen te laten zien. Die zijn prachtig, maar ze krijgen er wel flinke pijn in hun nek van. Een spiegel biedt uitkomst.
Brugge is ook bij Nederlanders een zeer geliefde stad voor een stedentrip. Met een beetje fantasie waan je je er in de middeleeuwen, als je er langs de statige gebouwen, de smalle straten en over de vele pleintjes struint. Maar de Van Rossems vragen zich af of de stad zelf eigenlijk geen product van de fantasie is. Wat is er in Brugge echt en wat is nep? Wat in ieder geval echt is, is de geschiedenis van Brugge zoals Maarten die vertelt: Brugge was ooit een belangrijk handelscentrum vlak aan zee dat - met 'dank' aan de Nederlanders - zijn macht en status verloor. Maar als Vincent zijn broer en zus rondleidt door het oude centrum, wijst hij op tal van gebouwen die er wel middeleeuws uitzien, maar dat helemaal niet zijn. De negentiende-eeuwse stadsarchitect Louis Delacenserie liet zijn fantasie de vrije loop en bouwde zijn eigen versie van de middeleeuwen. Mag dat? Is dat mooi? Daarover kunnen de Van Rossems uren debatteren en dat doen ze dan ook. Sis doorbreekt die discussie en troont het gezelschap mee naar de schrijn van de heilige Ursula, waarop Hans Memling haar levensverhaal schilderde. Of dat verhaal echt is...
