- Nederland.TVJongeren.TVNederland.TVSpelletjes.TV
- Amusement.TVKennis.TVNieuws.TVSporten.TV
- Beurs.TVKinderen.TVOndernemen.TVTalentenjacht.TV
- Cultuur.TVKook.TVOnrecht.TVVaartuig.TV
- Formule1.TVLachen.TVOranje.TVVerkiezing.TV
- Gamen.TVMensen.TVPolitiek.TVVoertuig.TV
- Geloof.TVMode.TVReis.TVVoetbal.TV
- Gezondheid.TVMuziek.TVSerie.TVWeer.TV
- Informatief.TVNatuur.TVSpeelfilm.TVWoon.TV
2Doc Kort - Alle afleveringen
Sigrid Koetse, prijswinnende acteur en grande dame van het Nederlandse theater, leefde het grootste deel van haar leven in de publieke belangstelling en was altijd omringd door een menigte bewonderaars. Filmmaker Wytse Koetse brengt met deze korte documentaire in beeld hoe zijn tante haar dagen tegenwoordig slijt, vereenzaamd in haar Amsterdamse huis.
Jongeren, opgegroeid in de sloppenwijken rond Nairobi, portretteren met toewijding, overtuiging en enthousiasme hun wijken. Het dagelijks leven, de problemen: aids, armoede, onveiligheid en hygiëne passeren de revue. Maar net zo belangrijk zijn de inspirerende verhalen. Ze werden door het Nairobi Community Media House opgeleid tot camjo. Sinds 2010 maken ze het tweewekelijkse 'African Slum Journal'. Hoofdredacteur Eriss Khajira groeide zelf op naast de vuilnisbelt van Dandora, en stelde deze documentaire samen uit hun uitzendingen.
Vijfentwintig bejaarde mannen treffen elkaar dagelijks in hun clubhuis: een ijzeren keet in hun voormalige volksbuurt in Amersfoort. Scootmobiels staan intimiderend als een motorbende in het plantsoentje en de heren fluiten graag naar passerende vrouwen. In hun roestige zeecontainer voelen ze zich weer even twintig. Maar telkens als er iemand ziek is of overlijdt, worden ze keihard met hun neus op de feiten gedrukt; de moderne wereld is ingewikkeld, hun leven loopt ten einde en eenzaamheid en ziekte blijven niet buiten de deur.
Het leven vanuit het perspectief van Akram in Sanaa (Jemen). Hij raakte tien jaar geleden zwaar gewond en zijn onderlichaam werd grotendeels geamputeerd. Moedig crosst hij op zijn zelfgemaakte karretje door de stoffige, chaotische straten. Hij verzeilde in een diepe depressie, deed zelfmoordpogingen. Toch vocht hij zich terug het leven in en zijn grote droom komt uit: hij gaat trouwen.
Videobeelden uit de oorlog in Afghanistan zijn gekoppeld aan audio-opnames van Israëlische drone-operators met de debriefing-gesprekken die na afloop van hun missies in Gaza en de Palestijnse Gebieden plaatsvonden. De werkelijkheid van oorlog wordt in deze film weergegeven als een videogame, maar de drone-operators bedienen beslist geen Playstation.
Er is een groeiende groep alternatieve en spiritueel geïnteresseerde activisten die samen met rechts-radicale partijen demonstreren tegen de coronamaatregelen. Sunny Bergman probeert deze new age-groep te doorgronden. Waardoor worden ze verleid? Bergman ontdekte met een schok dat veel mensen uit haar eigen bubbel er politiek gezien totaal andere ideeën op nahouden en 'down the rabbithole' gaan van extreemrechtse samenzweringstheorieën. Extreemrechtse partijen varen wel bij het huwelijk tussen spiritualiteit en complottheorieën. Waarom hebben linkse partijen de zorgen van deze groep activisten niet serieus genomen?
Xu, een jonge vrouw in Wuhan, gaat ruim een jaar na de uitbraak van het coronavirus voor het eerst weer naar haar ouders om het Chinees Nieuwjaar te vieren. Ze filmt de familietaferelen en biedt zo een kijkje in het versoepelen op z'n Chinees. Overal spreken megafoons en spandoeken Xu toe nu ze weer buiten de stad mag reizen. Reizen is toegestaan, maar het dwingende advies van de overheid om het vooral niet te doen wordt in China grotendeels opgevolgd. Testen is, als je toch op reis gaat, een verplichting en overal wordt je temperatuur opgenomen.
Hoe is het kunst te maken in een land waar de president je dood wil? In São Paulo strijdt het kunstenaarscollectief Mamba Negra voor gelijke rechten voor homo's, lesbiennes en transgenders. Zij transformeren zich tot levende kunstwerken en creëren niet alleen eigen veilige plekken, maar gaan ook de straat op. Sinds het aan de macht komen van Bolsonaro is het in Brazilië toch al overvloedig aanwezige racisme en het geweld tegen vrouwen en tegen homo's, lesbiennes en transgenders ernstig toegenomen. Alsof zijn presidentschap een vrijbrief voor de geweldplegers is. Regisseur Elizabeth Salgado laat zien hoe Mamba Negra in de tegenaanval gaat.
Marina Litvinovich bezoekt demonstranten die na de arrestatie van Navalny door Poetins regime gevangen zijn gezet en laat haar volgers op internet zien hoe die gevangenen eraan toe zijn. Zelf staat ze op elke Russische zwarte lijst, ze werd tijdens demonstraties in elkaar geslagen en ontelbare keren gearresteerd. Ze vraagt zich in deze videobrief af wat het opgeleverd heeft. Sinds de arrestatie van Navalny is haar werk in een stroomversnelling geraakt. Honderden demonstranten werden opgepakt, vooral jonge mensen die nooit eerder geconfronteerd werden met de ordetroepen en het gevangenisregime.
Onder begeleiding van een rouwtherapeut voeren nabestaanden via een nieuwe digitale techniek een interactief videogesprek met hun overleden dierbaren. Ze halen herinneringen op, stellen dringende vragen en gaan de confrontatie met onuitgewerkte zaken aan.
Acteur Kyaw Thu werd van de ene op de andere dag begrafenisondernemer bij zijn eigen Free Funeral Service Society en verzorgt ondanks heftige tegenwerking van de Birmese overheid gratis uitvaarten. In 2000 ontmoette hij een familie die tot zijn verbijstering hun opgegeven moeder niet uit het ziekenhuis wilde ophalen, omdat ze de begrafenis niet konden betalen. Kyaw Thu kocht twee aftandse tweedehandslijkwagens en startte Free Funeral Service Society. Ondanks heftige tegenwerking van de Birmese overheid, alleen op een vuilnisbelt kon hij zijn kantoor vestigen, verzorgt Kyaw Thu op dit moment 10.000 gratis crematies en begrafenissen per jaar. Donaties van de Birmese bevolking zorgen voor financiering. Kyaw Thu wordt gevolgd bij zijn werk in Yangon, terwijl hij terugkijkt op de grote verandering in zijn leven.
Journaliste Beth Nakamura doet 's nachts verslag van de protesten tegen racisme en politiegeweld, en de daaropvolgende burgerlijke ongeregeldheden in haar geboortestad Portland, Oregon. De protesten starten met geweldloze bijeenkomsten, dan beginnen de plunderingen en de situatie escaleert vervolgens snel. Beth Nakamura is thuis ineens oorlogsverslaggever geworden: er wordt met rubberen kogels en pepperspray-projectielen op haar en haar collega's geschoten. Dan raakt de stad doortrokken met rook van bosbranden, die de inwoners naar binnen dwingt en de conflicten, tijdelijk, een halt toeroept. Wacht Nakamura's stad een nóg donkerdere periode?
Wat doe je als je als juf onterecht wordt beschuldigd van kindermisbruik? Kom je hier ooit nog overheen? Over de impact van een onterechte beschuldiging. Juf Magalie is onterecht beschuldigd van ernstig kindermisbruik, ze kreeg doodsbedreigingen en haar levenslange droom om kleuterjuf te zijn werd verwoest. Na zes jaar wil ze het toch opnieuw proberen. 'Zouden ze het weten' gaat over Magalie's eerste jaar terug voor de klas. Hoe pak je de draad weer op nadat je leven kapot is gemaakt? Hoe overwin je je eigen demonen?
De Georgische Naja Orashvili vertelt hoe ze zonder enige vooropzet van nachtclubeigenaar activist werd en ondanks alle intimidatie en geweld niet zwichtte. Naja's nachtclub Bassiani is vooral populair onder de lhbtq-gemeenschap van Tblisi en wordt daarom bestookt met haat, geweld en verdachtmakingen. Reden voor een gewelddadige inval door de politie. Aan haar oproep tot protest gaven duizenden inwoners gehoor. Zij maakten van het centrum van Tblisi één grote dansvloer en haalden daarmee het wereldnieuws. Het leidde ertoe dat de Georgische overheid, al dan niet gemeend, excuses voor de inval aanbood.
De Syrische Fadi is jaren geleden via de Turks-Griekse grens naar Duitsland gevlucht. Jaren na zijn vlucht is er nog geen enkel zicht op hereniging met zijn vrouw en jonge kinderen. Hij neemt een besluit en vraagt mensensmokkelaars om hem de Turks-Griekse grens over te brengen. Dit keer in tegengestelde richting. Filmmakers Sakir Khader en Nafri Bernois volgen hem tijdens zijn laatste dagen in Duitsland en zijn 'terugvlucht'. Via zijn telefoongesprekken krijgen we een zeldzaam inkijkje in de werkwijze van de smokkelaars. Deze documentaire toont de onzekere reis van Fadi, terug naar zijn gezin in Syrië.
New Yorkse van Iraanse afkomst Bahar Baharlu (28) fietst als vrijwilliger door de lege straten van New York om boodschappen te brengen naar mensen in corona-quarantaine. Ze ziet hoe het virus discrimineert, hoe grote gezinnen in de Bronx en Harlem veel zwaarder getroffen worden dan de bewoners van welvarender stadsdelen. De lege straten vullen zich gaandeweg met de massale Black Lives Matter-demonstraties. Bahar is optimistisch, want New York houdt van iedereen: zwart, wit, bruin, Aziatisch, klein, groot, homo en hetero.
Rob Zomer was soldaat van Dutchbat III in de vredesmacht naar Bosnië in 1995. In 2006 verhuisde hij naar Srebrenica. Hij bouwt daar aan 'Zomerrust', een bed and breakfast voor veteranen. Toen de enclave in 1995 viel, werden meer dan 8.000 Bosnische mannen gedood en zag Zomer duizenden vluchtelingen die aan hun lot werden overgelaten.
Een jonge vrouw uit Wuhan laat zien hoe de eerste dagen van de versoepeling van de lockdown daar verliepen. Ze laat ons zien hoe de coronacrisis doorwerkt in haar wereld van na de crisis. Hoe de stad die stilstond zich weer probeert te hervinden, terwijl de angst voor de terugkeer van het virus iedere stap die gezet wordt, beheerst.
Binnen de muren van hun huis geven de Spaanse danser en choreograaf Jordi Cortès Molina en zijn partner Victor Bel duiding aan de quarantaine waarin ze verkeren, in een taal die ze het beste spreken: die van de dans. In de dagelijkse video's maakt het stel poëzie van het nieuws. Over het verlies van vrijheid, de eenzaamheid, maar ook de hereniging met geliefden. Niet in woorden, maar in beweging.
Syrië 2020. Abu Rakan (20) laat, met geweer om de schouder, het verwoeste Idlib zien, waaruit iedereen verdwenen lijkt. Hij vertelt hoe hij besloot mee gaan te vechten tegen het leger van Assad en waarom hij niet anders kon. Rakan nam afscheid van zijn moeder en zijn broertjes en is naar het front gegaan. Zonder geweer is hij nooit, de bommen zijn niet ver weg. Heeft hij geen woorden meer, dan zingt hij. 'De man met de gevoelige stem', noemen ze hem in Idlib. Hij zal het niet overleven, dat weet hij en de kijker ook, als hij aan het eind het beeld uitloopt, de schemer van Idlib in.
In Mexico sterven bijna honderd mensen per dag als gevolg van het drugs- en politiegeweld. Burgers verweren zich door middel van burgerwachten tegen de verregaande staat van wetteloosheid waar het land zich in bevindt. Filmmaker Alex Tieleman trekt op met een burgerwacht uit de staat Michoacan, tijdens trainingen en recruteringsbijeenkomsten en op patrouille. Gewone limoen- en papayaboeren worden guerrillero. In Michoacan hebben ze enig succes, maar de balans kan zo maar omslaan.
De 25-jarige Palestijnse Sama voelt zich in haar woonplaats Ramallah opgesloten door de grenscontroles en de muur naar Israël, maar ze heeft een ontsnappingsroute gevonden: dans. In korte tijd is Sama uitgegroeid tot een internationaal vermaard dj. Ondanks haar 'ontsnappingen', optredens in Haifa, Caïro en Ibiza, koestert ze geen enkele illusie dat haar persoonlijke succes iets verandert aan de omstandigheden waarin de Palestijnen leven. Ze hoopt alleen dat haar fans zich realiseren dat zij in niets verschillen van haarzelf.
In 2013 dook in de olijfgaarden van het Italiaanse Apulië de mysterieuze plantenbacterie Xylella Fastidiosa voor het eerst op. Deze 'Olijfbomenpest' zorgt dat de bomen geen water meer kunnen opnemen, uitdrogen en sterven. Meer dan een miljoen, vaak eeuwenoude, olijfbomen stierven en 230.000 hectares olijfbomen werden uit voorzorg gekapt. Inmiddels is de bacterie ook in Zuid-Frankrijk gesignaleerd. Een bestrijdingsmiddel of een preventiemethode is nog niet voor handen. De Italiaanse filmmaker Stefano Cattini gaat terug naar waar het allemaal begon, Apulië, Zuid-Italië. De kaalslag in de olijfgaarden gaat anno 2019 nog steeds door. Onderzoekers tasten in het duister over de aanpak. Boeren zijn wanhopig, velen verliezen zich in samenzweringstheorieën.
Filmmakers Kel O'Neill en Eline Jongsma laten de ontwrichting van een gemeenschap na een bosbrand zien. Ze wonen met hun twee jonge kinderen in Californië, vlakbij de plek waar in 2018 de grootste brand uit de recente Amerikaanse geschiedenis woedde. Het stadje Paradise verdween zo goed als van de aardbodem. O'Neill en Jongsma twijfelen of ze er moeten blijven wonen. Ze stuiten in hun onderzoek op de groeiende ongelijkheid in hun staat, ook als het om veiligheid en bescherming gaat. De staatsbrandweer staat vaak met lege handen als gevolg van bezuinigingen, terwijl de mensen met geld privébrandweerlieden inhuren. De inwoners van Paradise hadden die luxe niet.
Het zijn er steeds meer: Noord-Koreanen die overlopen naar Zuid-Korea, waar ze veelal worden opgevangen in het vluchtelingencentrum Hanawon. Werden ze in Noord-Korea al gehersenspoeld, op een andere manier overkomt de vluchtelingen in Zuid-Korea hetzelfde. Ze vertellen over de cultuurshock die het leven in het kapitalistische Zuid-Korea voor hen betekent. En over het wantrouwen waarmee ze bekeken worden. Als reactie daarop doen ze er het zwijgen toe, proberen ze anoniem in de massa onder te gaan.
Tofik Dibi en Willem Timmers onderzoeken mannelijkheid in de gayscene. Zij ervaren een wereld met verstikkende ideeën over wie de ultieme homo is: mannelijk, gespierd en allesbehalve vrouwelijk. Wat voor invloed heeft dit op hen en andere homo's die niet voldoen aan dit ideaalbeeld?
Bobi Wine is de hiphoppende, meest vooraanstaande oppositieleider van president Museveni in Oeganda. Op 14 augustus 2018 overleefde hij ternauwernood een aanslag. Vlak daarna werd hij gearresteerd en gemarteld. Onder druk van demonstraties in Oeganda en het buitenland werd Wine vrijgelaten. Hij vertrok naar de VS om te herstellen en keerde daarna weer terug om de draad van zijn muziek en het verzet tegen president Museveni weer op te pakken. De Zuid-Afrikaanse regisseur Khalo Matabane trok met Bobi Wine op tijdens de opnames van een nieuw album en de bijbehorende videoclips in Oeganda.
Een groep doven van alle leeftijden reisde eind februari 2019 naar het Vaticaan. Ze zijn allemaal leerling geweest van het door nonnen en priesters gedreven Provolo Instituut voor dove kinderen in Verona. En ze zijn allemaal stelselmatig seksueel misbruikt door nonnen en priesters. Ook door de inmiddels overleden bisschop Carrao. Ondanks de aanklachten tegen hem is er in Verona een actie gestart om Carrao zalig te verklaren.
De Iraanse Maedeh Hojabri (17) danst zonder hoofddoek in haar woonkamer en plaatst daarvan filmpjes op Instagram. De politie grijpt in en ze wordt gearresteerd. Dansen, zeker zonder hoofddoek, wordt in Iran beschouwd als ondermijnend gedrag. Als journalist Masih Alinejad het verhaal van Maedeh publiceert en een video van haarzelf plaatst, dansend in een park, komen er van alle kanten solidariteitsbetuigingen. Talloze vrouwen én mannen scharen zich onder #BeraghsToBeraghsim (laten we dansen) en posten video's waarin ze dansen, veelal blootshoofds. Het verhaal van Maedeh wordt wereldnieuws.
Een van de grootste struikelblokken bij een brexit is de nieuwe grens van Europa met het Verenigde Koninkrijk: die tussen Noord-Ierland en Ierland. Na decennia waarin katholieke en protestantse paramilitairen een spiraal van geweld veroorzaakten, brak daar een tijd van broze vrede aan. De 24-jarige Noord-Ierse documentairemaker Oisin Kearney groeide op in Warrenpoint, een stadje op de grens van Noord-Ierland met Ierland. Met de dreiging van een nieuwe harde grens door een brexit is er angst voor terugkeer van het geweld.
In Nederland mogen mensen volgens een speciale regeling vluchtelingen met een tijdelijke status een thuis bieden, voor maximaal drie maanden. Hoe gaat dat in de praktijk? Eva van Pelt volgt een jaar lang meerdere Nederlanders en hun logees. Het levert ongemakkelijke, maar ook hilarische en hartverwarmende momenten op. Er is opofferingsgezindheid, doorzettingsvermogen en de wil oplossingen te vinden voor problemen, maar ook eenzaamheid bij de gasten en onzekerheid over hun toekomst.
In miljoenenstad Lahore bewegen roze riksja's zich behendig door de totale chaos van het verkeer. Ze maken deel uit van de door en voor vrouwen opgerichte 'Roze Riksja', bedoeld om hen zelf geld te laten verdienen en daardoor onafhankelijker te worden. Ze zorgen er ook voor dat vrouwen veiliger van A naar B kunnen reizen. Soms wordt er nog wat vreemd tegenaan gekeken, zowel door mannen als door vrouwen, maar de deelnemende vrouwen zijn niet alleen onafhankelijker geworden, ook zelfbewuster. Een andere kijk op Pakistan.
Wat betekent het om te leven in een land waarin geld geen waarde heeft, waarin geld tegelijkertijd alles en niets is. Hoe overleef je in de gekte van gigantische inflatie? Venezuela 2018: in minder dan een jaar is de prijs van een cappuccino gestegen van 100.000 naar 1 miljoen bolivars voor een kopje. Het equivalent van een minimum maandloon. Filmmaker Romain Champalaune ontdekte dat het toonaangevende financiële persbureau Bloomberg de 'Café Con Leche Index' bedacht, waarbij de oplopende prijs van een cappuccino als maatstaf wordt genomen om de ontwikkeling van de inflatie te meten. IJkpunt voor de index is een café in Caracas. Champalaune filmt er het dagelijks leven en legde de verhalen van baristas en de klanten vast.
Veel van de voormalige FARC-guerrillero's worstelen met hun burgerbestaan sinds het vredesakkoord met de regering van Colombia. Zo ook Camilo Robledo. De guerrilla was voor hem tien jaar lang een vlucht uit de uitzichtloosheid van de armoede. Dat anker van orde, duidelijkheid, regelmaat en kameraadschap is hij nu kwijt. En meer dan dat. Documentairemakers Marjolein van de Water en Alex Tieleman volgden Camilo in 2016 in de laatste fase van de guerrilla in het oerwoud. Ze zochten hem na twee jaar weer op. Vereenzaamd vonden zij hem in de Chileense Atacama-woestijn. Hij is op de vlucht voor zijn voormalige kameraden, die een prijs op zijn hoofd hebben gezet. Hij weet te veel. Spijt heeft hij niet.
In maart 2003 beginnen Amerikaanse troepen aan de inval van Irak. Doel is het omverwerpen van het regime van dictator Saddam Hoessein, van wie wordt gesuggereerd dat hij over massavernietigingswapens beschikt. De Amerikaanse advocaat Inder Comar komt in 2013 in contact met de Irakese Sundus Shaker Saleh, die tijdens de oorlog alles kwijtraakte. Hij besluit namens haar een zaak aan te spannen tegen degenen die hij verantwoordelijk houdt voor haar lot en dat van honderdduizenden medeslachtoffers. Zoals president George Bush, vicepresident Dick Cheney, minister van Defensie Donald Rumsfeldt, minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell, veiligheidsadviseur Condoleezza Rice en staatssecretaris van Defensie Paul Wolfowitz. Het lijkt een onmogelijke opdracht, maar na een eindeloze reeks aanklachten, besluit een Gerechtshof in Californië eind 2016 de zaak dan toch te behandelen.
